[Blog André van Schie] Het water stroomt weer in de singel

De moeder van mijn moeder heette Cornelia (Nellie) en groeide op rond het Moreelsepark, ze ging naar school aan de Laan van Puntenburg. Toen we daar in de omgeving een wandeling maakten vond ze het moeilijk om zich te oriënteren. Natuurlijk wist ze wel dat de singel gedempt was na de oorlog, maar nadat we eerder die dag het vrijwel onveranderde Wilheminapark en de statige Maliebaan bekeken hadden was ze de weg even helemaal kwijt.

Als je oude kaarten erbij pakt is dit wel begrijpelijk: veel prominente gebouwen uit die tijd waren gesloopt en er waren er vele nieuwe bijgekomen. De singels waren gedempt om het toenemende verkeer de ruimte te geven (het verkeersplan Feuchtinger), Hoog Catharijne was gebouwd en de Jaarbeurs was verhuisd naar de andere kant van het spoor.

Het vreemde van de reactie van mijn oma vond ik dat ze er niet eens boos of verdrietig over was: de wederopbouw ging gepaard met grote veranderingen en elke verandering werd als een verbetering gezien. Werkgelegenheid en handel waren belangrijk en Hoog Catharijne als winkelcentrum naar Amerikaans model was volgens haar goed geweest voor Utrecht.

Toch is het protest tegen de sloop van de stationswijk, het prachtige monument “De Utrecht” en het dempen van de singels nooit helemaal uit het DNA van de stad verdwenen. Het herstel van de singels is na het referendum in 2002 dan ook een belangrijk onderdeel geworden van het project Stationsgebied. Ik heb zelf het herstel van de waterstructuur altijd één van de belangrijkste onderdelen van het plan gevonden.

Water geeft kwaliteit aan een gebied. Water heeft allerlei mogelijkheden voor recreatie en water hóórt op die plek. Door het herstellen van de singels krijgt Utrecht een stukje geschiedenis terug.

Sinds een paar weken stroomt het water weer van de Weerdsingel naar de Daalsesingel, op weg naar de Catharijnesingel. Er was een bescheiden feestje en een trotse wethouder. En op één of andere manier is het nu net of het altijd al zo geweest is.

Mijn oma heeft er misschien wel geschaatst. Ik heb er zelf gefietst en gereden en straks, zodra het weer eens lekker weer is, ga ik met mijn kinderen in een bootje varen door de singel.

Zo verbinden de werkzaamheden in het stationsgebied de generaties. Dat is ook het lastige voor de politiek: de projecten in het stationsgebied duren heel lang om van plan tot uitvoering te komen. De komende twee jaar zijn cruciaal voor het deelproject ‘herstel singels’. De coalitie moet nog heel veel geld vinden om de het laatste stukje Catharijnesingel te kunnen uitgraven en er zijn nog veel meer mooie plannen en noodzakelijke uitgaven waar miljoenen voor nodig zijn.

Voor mij en voor de VVD staat de singel bij de komende voorjaarsnota’s vooraan in de rij. Omdat we het beloofd hebben aan de stad. Omdat het goed is voor de binnenstad. Omdat het kansen biedt voor toerisme en recreatie. Omdat we de binnenstadskant van het projectgebied zo snel mogelijk willen teruggeven aan de Utrechter.

En een beetje omdat wijlen mijn oma het denk ik toch mooi zou vinden.